[ မွတ္မွတ္ ရရ မ်ား ]

[ မွတ္မွတ္ ရရ မ်ား ]

ပန္းထိမ္ဆရာ မလိမၼာ
က်မ ေရႊကို ခိုးလို႔
မိုးႀကိဳးနဲ႔
စပ္ပါ စပ္ပါ

(က်ေနာ့္ဖားသားႀကီး အလုပ္လုပ္ရင္း ဆိုေနက်
သံစဥ္ေလး အမွတ္တရ)

[ မွတ္မွတ္ ရရ မ်ား--------- ]

[ မွတ္မွတ္ ရရ မ်ား--------- ]

အေဖက ပန္းထိမ္သမားထဲမွာေတာ့ လက္ရာအေတာ္ေကာင္းတဲ့သူပါ
အထည္ေတာ္ေတာ္မ်ားကို လုပ္ႏိုင္စြမ္းရွိတယ္ေလ၊
ေရႊအသားထည္နဲ႔လုပ္တဲ့ လက္စြပ္ လက္ေကာက္ ဆြဲႀကိဳး အျပင္
ေက်ာက္ထည္ျဖစ္တဲ့ ခ်ယ္နားကပ္အကုန္ရတယ္၊ ေက်ာက္သားကို စြန္ငုတ္နဲ႔ ထိမ္းကုပ္ထားတဲ့ ေက်ာက္စီလက္စြပ္၊ ေက်ာက္စီ လက္ေကာက္မ်ားလည္း လုပ္တတ္တယ္၊

လက္စြပ္တို႔ လက္ေကာက္တို႕မွာ ကႏုတ္ပန္းေဖာ္တဲ့အခါေတာ့ ေဆာက္ျဖတ္လုပ္ငန္းကို တစ္ဆင့္ လႊဲအပ္ရပါတယ္၊ အဲသလို အခါမ်ဳိးဆို က်ေနာ့္ကို ခိုင္းတတ္ပါတယ္၊ ေျမာက္ျပင္ ထားဝယ္အရပ္ဟာဆိုရင္ ေဆာက္ျဖတ္လုပ္ငန္းကို သီးသန္႔ လုပ္ကိုင္ၾကတဲ့သူေတြ ေပါတဲ့ အရပ္ပါ၊ အဲဒီကို စက္ဘီးေလးနဲ႔ သြားၿပီး အပ္ရပါတယ္၊

ေဆာက္ျဖတ္ခက သိပ္မေပးရပါဘူး၊ အဲဒီေခတ္က ၂၅က်ပ္ ၃၀ ေလာက္ပဲေပးရတာပါ၊
အထည္ငါးမူးသားအပ္ေပမယ့္ ငါးမူးသား အျပည့္ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မရပါဘူး၊ အနည္းအက်ဥ္း ေလ်ာ့တတ္ပါတယ္၊ သိပ္အမ်ားႀကီးေလ်ာ့လို႔ေတာ့ မျဖစ္ဘူးေလ၊ အဖိုးတန္ေရႊဆိုေတာ့ တစ္စိတ္ တစ္ျခမ္း မေျပာပါဘူး၊ နားလည္စြာ လက္ခံႏိုင္ေပမယ့္ သည့္ထက္ မ်ားၿပီး တစ္ေရြး ႏွစ္ေရြအထိ လြန္လာရင္ေတာ့ စကားအေျခအတင္ ေျပာရတတ္ပါတယ္၊

ေဆာက္ျဖတ္သမားေတြရဲ႕ ဝင္ေငြကလည္း ေဆာက္ျဖတ္(ကႏုတ္ပန္းေဖာ္)ေပးျခင္းမွ ရတဲ့ ေငြထက္ လႊင့္စင္သြားတဲ့ ျဖတ္စေလးေတြက ပိုၿပီး စို႕စို႕ ပို႔ပို႔ ရတာမဟုတ္လား၊ လက္ခေငြထက္ မိုက္ကို ပိုတန္ဘိုးထားၾကတာပါ။

အပ္ထည္ တစ္မ်ဳိးစီမွ နည္းနည္းျခင္း ေပါင္းစုလိုက္ရင္ သူတို႔အတြက္ ဝင္ေငြက ေသးမွ
မေသးတာ၊ ဒါ့အျပင္ ေျခာက္လ တစ္ႏွစ္ မိုက္ထုတ္တဲ့အခါမွာလည္း ဝင္ေငြက ရရွိၾက ေသးတာေလ၊ တစ္ခါေတာ့ ျပသနာ တက္ဘူးခဲ့တယ္၊

အပ္တာ က်ေနာ္သြားအပ္တာပါ၊ တစ္က်ပ္သားနီးနီး ဆြဲႀကိဳးကံုးကို ျပန္ယူလာၿပီး အေဖ့ကို ေပးလိုက္ေတာ့ အေဖက ခ်ိန္ၾကည့္ၿပီး ေဒါသျဖစ္ပါေလေရာ၊ လိုက္ရွင္းေတာ့တာ၊ အႀကီးအက်ယ္ ျဖစ္ခဲ့တာ၊
တစ္ေရြး ႏွစ္ေရြးအထိ မေျပာဘူး ခုဟာက တစ္ပဲ နီးပါး ျဖစ္ေနၿပီ
ဘယ္လို ေျပာေပမယ့္ မရေတာ့ပါဘူး။ က်ေနာ္က အခ်ိန္ကို ေသခ်ာစစ္မယူခဲ့ မိတဲ့အတြက္ ကိုယ့္ဘက္က တစ္ပန္း ရွံုးသြားခဲ့ရတာေလ၊

အေဖဆိုတာ က်ေနာ့္ကို မရိုက္ေပမယ့္ မ်က္ေထာက္နီႀကီးနဲ႔ ၾကည့္ၿပီး စိတ္ေတြတိုေနလိုက္ပံုမ်ား ေၾကာက္စရာႀကီး၊
မင္းတို႔ ဆိုင္ ဘယ္ေတာ့မွ မအပ္ဘူး ဆိုတဲ့ စကားပဲ ေျပာၿပီး သားအဖႏွစ္ေယာက္
သည္အတိုင္း ျပန္လာခဲ့ၾကရတယ္ေလ

မွတ္မိပါေသးတယ္၊ အဲဒီတုန္းက---
အဲဒီဆြဲႀကီဳး----ျပသနာ ဆြဲႀကိဳးပါပဲ
အစအဆံုး မင္းလုပ္စမ္းကြာဆို----က်ေနာ့္ လုပ္ခိုင္းခဲ့တဲ့ဆြဲႀကိဳး
အမ်ဳိးထဲက အပ္ထည္ဆိုေတာ့-----အခ်ိန္ၾကာလည္း ဘာမွ မျဖစ္ဘူးဆို က်ေနာ့္ကို ခိုင္းခဲ့တာ၊ က်ေနာ္ကလည္း က်ေနာ္ပါပဲ အလုပ္ကေလးလုပ္လိုက္----လက္ကေလး ေဆးလိုက္ အျပင္ လက္လား လက္လား ထြက္လိုက္၊ ျပန္လာလိုက္ ခံုျပန္ထိုင္လိုက္၊
မီးခြက္ေလးထြန္း၊ ကပ္ေၾကးနဲ႔ ေရႊ အကြင္းေလးေတြ ေထာက္ခနဲျဖတ္၊ ဇာဂနာႏွစ္လက္နဲ႔
တစ္ကြင္းျခင္းကိုင္ခ်ိတ္ ေစ့သြားတဲ့ အစပ္ေနရာကို ဂေဟပန္းကန္ထဲက ဂေဟမႈန္ေလးေတြ နားဖာကေလာ္တံလို ဟာေလးနဲ႔ ေကာ္ၿပီး ပံုလိုက္၊ ေျပာင္းေကာက္ေလး ပါးစပ္တပ္ ဖူးဖူးနဲ႔ မႈတ္ မီးေပးၿပီး အရည္ေပ်ာ္ေအာ္ စပ္သြားေအာင္လုပ္လိုက္---
ဆြဲႀကိဳးအရွည္ တစ္လက္မသာသာ ေလာက္ ေရာက္တာနဲ႔ လူက္ အား အီး ဆို ထိုင္ရာမွ ထ လက္ကေလး ေဆးလိုက္ အျပင္ သြားလိုက္ဆိုေတာ့---ၾကာေတာ့ အေဖက
မ်က္စိ စပါးေမႊး စူးလာပံုရပါတယ္---
မင္း ဥစၥာကကြာ အလုပ္ လုပ္တာ နည္းနည္း ထေနတာက မ်ားေနတာ ရွိသမွ် ေရႊလည္း အင္တံုထဲႀကီးေနမွာပါ---တစ္က်ပ္သား လုပ္တဲ့ ေရႊက တစ္ဝက္မွ က်န္ပါ့မလား မသိပါဘူး--------တဲ့၊ ၾသဘာ အေပးခံရပါတယ္၊
ေရႊကြ---ဟင္းရြက္ကန္စြန္းမဟုတ္ဘူး-------ဇြဲနဲ႔ နဘဲနဲ႔ အေလအလြင့္ မရွိေအာင္
လုပ္တတ္မွ-----ေပါ့၊ မင္းလို ေကာင္မ်ဳိး ပန္းထိမ္သမားနဲ႔ မျဖစ္ပါဘူး၊ ျဖစ္လည္း မြဲလို႔ကို အေတာသတ္မွာ မဟုတ္ပါဘူး ခြီးတဲ့မွပဲ----
တဲ့ေလ၊ အင္း---------ေျပာရမယ္ဆို အဲဒီ ဆြဲႀကိဳးက--------ရာဇဝင္နဲ႔-------- ခ်ီတယ္ ေျပာရမယ္၊ျ ပသနာ ေပးတာေတာ့ မေျပာနဲ႔ အစကေန အဆံုးအထိ ေတာက္ေလွ်ာက္ႀကီးပါဆိုမွ--

(အမွတ္တရပါ ဖားသားႀကီးရယ္----------------)

[ မွတ္မွတ္ရရ ---------မ်ား ]

[ မွတ္မွတ္ရရ ---------မ်ား ]

ဖိုးေက်ာ္
ဟုတ္
ဇဥ္း ဇာဂနာ ေပ တူ ၫွပ္
ဟုတ္
ဘုရားတုတ္ ငုတ္ ျပဳတ္ ေနာက္လွည့္ၾကည့္ မရွိ ဆိုသလိုမ်ဳိး
အေဖက အဲသလို စကားလံုးအတိုေတြနဲ႔ ေျပာေလ့ရွိပါတယ္
တံဇဥ္း ဇာဂနာ ေပခံု တူ ၫွပ္ေကာက္ အဆင္သင့္ လုပ္ထား သူ လုပ္ငန္းခြင္ ဝင္ေတာ့မယ္ေပါ့ေလ၊

ဖိုးေက်ာ္
ဟုတ္
ရွဴ ဖြာ ရွပ္ ေလာင္ တို ပစ္
ေဆးလိပ္ ေသာက္မလို႔ မီးတို႔ ခိုင္းတာပါ
အဲဒီကအစ---------က်ေနာ္ ေဆးလိပ္ ေသာက္တတ္သြားတာပါပဲ---
ေကာင္းကို မေကာင္းတဲ့အေဖ
သည္ေလာက္ ေကာင္းတဲ့ ေဆးလိပ္ကို အစကတည္းက မတို႕ခိုင္းဘူး

မေကာင္းတာေတာ့ ေသတဲ့အခ်ိန္အထိ မေကာင္းတဲ့အေဖရယ္ပါ
ေသတဲ့အခ်ိန္ ကိုယ့္သားသမီးကို ဆက္ဆံလိုက္ပံုမ်ား
မ်က္ႏွာေသႀကီးနဲ႔ေလ---------ဟြန္း

(ဖားသားႀကီး သို႔ အမွတ္တရ-----------)

[ ေလ်ာ္ေၾကးေပးပါ အေမ ]

[ ေလ်ာ္ေၾကးေပးပါ အေမ ]

အေမ
ဘာျဖစ္လို႔ က်ေနာ့္ကို အက်င့္ပ်က္ေအာင္
ဖ်က္ဆီးပစ္ခဲ့တာလဲ

ေဆာင္းတြင္းမွာ
ဘာျဖစ္လို႔ ေခါပုပ္ေလးေတြ ေၾကာ္ၿပီး ေကၽြးခဲ့တာလဲ
ထန္းပင္ျမစ္ကေလးေတြ ဘာလို႔ ဖုတ္ေကၽြးခဲ့တာလဲ
ပဲျမစ္ေလးေတြ ျပဳတ္ၿပီး င႐ုတ္က်ည္ေပြ႕နဲ႔ထု
ဆီေလးေတြဆိမ္ၿပီး ဘာလို႔မ်ား ေကၽြးခဲ့ရတာလဲ

ဒန္အိုးအျပားေပၚမွာ ဒလိမ့္တံုးေလးနဲ႔ လွိမ့္လွိမ့္ၿပီး
ခ်ပါတီေလးေတြကို အိုးကင္းပူတိုက္ၿပီး
ကုလားပဲခ်က္ေလးေတြနဲ႔ တြဲဖက္ၿပီး
ဘာလို႔ ခဏခဏ လုပ္ေကၽြးခဲ့ရတာလဲ

ဘဲဥနဲ႔
ေဂၚရခါးသီးပါးပါးေလးလွီးထားတဲ့
အဖပ္ေလးတြကို ေၾကာ္ လို႔ ေၾကာ္
ဆူးပုပ္ရြက္ကို ေၾကာ္လို႔ေၾကာ္ နဲ႔
ဘာလို႔မ်ား စားလို႔ေကာင္းေအာင္ လုပ္တတ္ခဲ့ရတာလဲ

ခ်ဥ္ရည္ဟင္း င႐ုပ္သီးေထာင္းနဲ႔
ငါးအိုးကပ္ခ်က္ကို
ေခါင္းမေဖာ္တမ္း စားႏိုင္ေအာင္
ဘာလို႔ လုပ္ခဲ့ရတာလဲ

ခ်ဥ္ေပါင္ ငပိခ်က္ရယ္
ၾကက္သြန္နီပါးပါးလွီး သမေအာင္ ေရာေမႊထားတဲ့ ပဲၾကားေလွာ္ဆီဆမ္းနဲ႔
ထမင္းပြဲကို စားလို႔ေကာင္းေအာင္ ဘာျဖစ္လို႔ ဖန္တီးခဲ့ရတာလဲ

ခရမ္း အခ်ဥ္သီးနဲ႔ ငါးေျခာက္အတံုးေလးေတြကို
ဘာျဖစ္လို႔ ပပ္ပပ္ႏွပ္ႏွပ္ျဖစ္ေအာင္ခ်က္ၿပီး ေကၽြးခဲ့ရတာလဲ

မနက္အိပ္ရာက ထတဲ့အခါ
ထမင္းၾကမ္းေလးေတြကို ဆႏြင္းမႈန္႔ဆီသတ္ၿပီး
စေတာ္ပဲေလးနဲ႔ ေၾကာ္ထားတဲ့
အဝါေရာင္ပဲထမင္းေၾကာ္ ပူပူေလးကို
ဘာျဖစ္လို႔ မနက္တိုင္း ေကၽြးခဲ့ရတာလဲ

ခပ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ ပဲပုပ္ေတြကို
ငရုပ္သီးစိမ္းေတာင့္အလယ္ထက္ဝက္ျခမ္းနဲ႔ေရာလို႔ခ်က္
အရည္ေသာက္ ပဲကုလားဟင္းကို တြဲစပ္ၿပီး
ဘာလို႔မ်ား ေကၽြးခဲ့ရတာလဲ

အို--------
အမ်ားႀကီးပါပဲေလ
ထမင္းျဖဴ ပူပူေလးကို ႏြားႏို႔ပူပူထဲကို စိမ္ၿပီး
ဇြန္းနဲ႔ ခပ္ေသာက္ခဲ့ရတာေတြကိုလည္း
ေျပာမျပခ်င္ေတာ့ပါဘူး

အဲ သ လို
ထမင္းေကာင္းေကာင္း စားတတ္ေအာင္
က်င့္ေပးခဲ့တဲ့ အေမ
အခု
က်ေနာ့္ အက်င့္ေတြ ပ်က္စီးကုန္ၿပီ အေမ

တစ္ကယ္ဆိုရင္
ေနာင္ကို
ငါ့သားေလး
ထမင္းေကာင္းေကာင္း စားတတ္မွာမွ မဟုတ္ဘဲ
ငါ --- ထမင္း သိပ္မစားႏိုင္ေအာင္ ခ်က္ေကၽြးခဲ့ရမွာလို႔
ဘာျဖစ္လို႔မ်ား မေတြးခဲ့ရတာလဲ အေမ

ဒါ့ ေၾကာင့္
ေလ်ာ္ေၾကးအေနနဲ႔
တနဂၤေႏြေန႔တိုင္း အေမ့ဆီ လာေတာင္းေနရတာေပါ့----------

ေနာင္ ႏွစ္ ေပါင္း
တစ္ရာ ႏွစ္ရာ
တစ္ေထာင္ ႏွစ္ေထာင္
ေလ်ာ္ေၾကးေတြ
ဆက္ေတာင္း ေနဦး မယ္ အေမ

အေႂကြး မေက်မျခင္း
အေမ ဘယ္ကိုမွ ထြက္မေျပးရ------။

[ မွတ္မွတ္ရရ-------မ်ား----]

[ မွတ္မွတ္ရရ-------မ်ား----]

က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ တစ္က်ပ္သား ေရႊဆြဲႀကိဳးကံုး တစ္ကံုး လုပ္ခဲ့စဥ္ကေပါ့
ေျပာခဲ့ပါတယ္----------ျပသနာ ဆြဲႀကိဳးလို႔----------

တစ္က်ပ္သား ဆြဲႀကိဳးတစ္ကံုး လုပ္ေတာ့မယ္ဆိုရင္
ေရႊ တစ္က်ပ္သားထက္ပိုေသာ အေလးခ်ိန္
ဥပမာ တစ္က်ပ္တစ္ပဲ၊ တစ္က်ပ္တစ္မူး အပိုေစာင္းၿပီး
ေရႊကို အေခ်ာင္း ေလာင္းရပါတယ္၊
အဲသလို အပိုေစာင္းထည့္ၿပီးလုပ္မွ
တံဇဥ္းစား ေဆာက္ျဖတ္ ႀကိဳးကိုင္းပြတ္နဲ႔ အပိုေရႊသားကို
ဖယ္ထုတ္လိုက္မွ အေခ်ာထည္အဆင့္ေရာက္တဲ့အခါ
ရွိေစခ်င္တဲ့ တစ္က်ပ္ သားေရႊဆြဲႀကိဳးကံုး က်န္မွာ ျဖစ္ပါတယ္
(အေလ်ာ့တြက္ တြက္ယူတယ္ဆိုတာ သည္လို အပိုေတြ
ထည့္လုပ္ရသည့္အတြက္ေၾကာင့္ ယူရျခင္းျဖစ္ပါတယ္)
အေခ်ာင္းေလာင္းတယ္ဆိုတာ
လံုနဲ႔ ေရႊကို ဖားဖိုမွာ အရည္ကိဳ်မယ္၊ အရည္ျဖစ္လာၿပီဆိုရင္
လံုကုိ ညွပ္ေကာက္နဲ႔ ကိုင္ၿပီး နန္းျပင္မွာ ေလာင္းထည့္လိုက္ပါတယ္
နန္းျပင္ဆိုတာ အရည္ကို အေခ်ာင္းေလးျဖစ္သြားေအာင္ လုပ္ေပးတာပါပဲ
အေျမာင္းေလး ေလးေျမာင္း ငါးေျမာင္းေလာက္ ရွိတဲ့ လိုင္းေဖာ္ထားတဲ့
လက္မဝက္ေလာက္ ထူတဲ့ သံျပားျပင္တစ္ခုပါပဲ၊
လံုကို ေစာင္းၿပီး ေလာင္းမယ့္အခ်ိန္မွာ ကိုယ္ေလာင္းမယ့္
အေလးခ်ိန္ အတိုင္းအဆနဲ႔ ခ်ိန္ၿပီး နန္းျပင္ရဲ႕ လိုင္းေျမာင္းတစ္ခဳထဲကို
သြန္ခ်လိုက္ရတာပါ၊ လိုင္းေျမာင္းေလးထဲကို အရင္ ေရနံဆီ
အနည္းငယ္ကိုလည္း ေလာင္းထည့္ထားရပါတယ္၊
ဒါမွ သံနဲ႔ ေရႊနဲ႔ ကပ္မသြားမွာပါ၊

ေရႊေခ်ာင္း ေလာင္းျပေနတာနဲ႔ လိုရင္းကို မေရာက္ေတာ့ဘူးေနာ္
သည္းခံပါ ဒကာ
မရွည္ ရွည္ေအာင္ ဆြဲဆန္႔ေနတာလည္း မဟုတ္ပါ
ဆြဲႀကိဳးတစ္ကံုး ေမြးဖြားျခင္းသည္ သည္က စတာပါပဲ၊

ေရႊနန္းေခ်ာင္းအတိုေလး ျဖစ္သြားၿပီဆိုရင္ ေပေပၚမွာ တင္ၿပီး
တူနဲ႔ ေလးေထာင့္ ပံုစံေလးက်ေအာင္ ထုရပါတယ္၊
မီးေပးလိုက္ ထုလိုက္လုပ္ၿပီးသြားရင္ေတာ့ ႀကိတ္ခံုကို ေျပးရပါတယ္။
ႀကိတ္ခံုဆိုတာ အဲဒီနန္းေခ်ာင္းေလးကို ေၾကးနန္းႀကိဳးေခြလိုျဖစ္ေအာင္
ထိုးေပးတဲ့ ခံုကို ေခၚတာပါ၊
အဲဒီေခတ္ကေတာ့ ထိုးခ ငါးက်ပ္ေလာက္ ေပးရပါတယ္
ႀကိတ္ခံုက ႀကံရည္ႀကိတ္တဲ့ ခံုမွာရွိတဲ့ အလုံးပံုစံမ်ဳိးပါဘဲ၊
လိုင္းထြင္းထားတဲ့ လိုင္းၾကားေလးထဲကို ေရႊနန္းေခ်ာင္းေလး ထိုးသြင္းၿပီး
ရွည္ထြက္လာေအာင္ ျပဳလုပ္ေပးရတာပါ၊
ဂိတ္ကုန္လို႔ ေျပာလိုက္ရင္ ခံုရွင္က နန္းေခ်ာင္းအရြယ္အစားကိုၾကည့္ၿပီး
အေပါက္က်ယ္ကေန တစ္ျဖည္းျဖည္း ေနာက္ဆံုး ဂိတ္ဆံုး
အေပါက္အက်ဥ္းအထိ ထိုးေပးပါတယ္။
အေပါက္တစ္ေပါက္ ထိုးၿပီးတိုင္း ျပန္ေပးပါတယ္၊ မီးဖုတ္ေပးရတာပါ၊
အဲသလို မီးမဖုတ္ပဲ ေတာက္ေလွ်ာက္ ထိုးသြားရင္
ေရႊက ကြဲထြက္သြားတတ္သည့္အတြက္ မီးခဏ ခဏ ဖုတ္ ဖုတ္ ေပးရတာပါ

ေျပာခ်င္တာက အခုမွ
အဲသလိုမ်ဳိး ႀကိတ္ထိုးသြားရၿပီဆို အရမ္းေပ်ာ္ပါသည္
ေပ်ာ္ၿပီေပါ့ အဲသည္ေန႔ ေငြက ရႊင္ေတာ့မယ္ေလ
သည္လိုပါ---ဂိတ္ကုန္ကာနီး တစ္ေပါက္အလိုေလာက္မွာ ကပ္ေၾကးနဲ႔
နန္းႀကိဳးရဲ႕ အစတစ္ဖက္ကို မွန္းၿပီး တစ္ေရြးေလာက္ ကပ္ေၾကးနဲ႔
ေထာက္ဆို ကိုက္ျဖတ္လိုက္ေတာ့တာပါပဲ
သိပါတယ္ေနာ္
ငတို ဒါမွမဟုတ္ ငတြမ္ လုပ္တာေလ ဟီး
ကိုက္ျဖတ္ၿပီးတာနဲ႔ ျဖတ္ရာ ထင္ေနတဲ့ ထိပ္စကို ဘ႐ိုးလင္းနဲ႔ မီးတိုက္ၿပီး
လံုးပစ္ အုပစ္လိုက္ပါတယ္၊
ၿပီးေတာ့မွ က်န္တဲ့ တစ္ေပါက္ ဂိတ္ကုန္ ထိုးလိုက္တဲ့အခါ ျဖတ္ရာမထင္ဘဲ
ၿပီးေျမာက္သြားပါေတာ့တယ္၊
နန္းေခြေလး ေခြ၊ ဘူးထဲထည့္၊ တစ္ေရြးသားေလာက္ မွန္းျဖတ္ထားတဲ့
ေရႊအတိုေလးကို ငတိုက စကၠဴေလးနဲ႔ထုပ္
( ငတိုဆိုတာ ကိုယ္တိုင္ပဲေလ )
ထုပ္ၿပီး ေရာင္းေနက် အဝယ္ဆီေျပးေရာင္းလိုက္မယ္ဆိုရင္ ၇၅ က်ပ္ေလာက္
ေတာ့ က်ိန္းေသ ရလာဦးေတာ့မွာေပါ့ ဟုတ္ဘူးလား၊
သံုးပါေလ့၊ ျဖဳန္းပါေလ၊
အဲဒီေခတ္က ေအာက္တန္းစာေရးလစာက ၇၅၀ ပဲ ရွိေသးတာေလ၊
ဒါ့ေၾကာင့္-----ႀကိတ္ထိုးသြားေဟ့ဆိုရင္
ဖိုးတြမ္တီးတို႕ကေတာ့ ေပ်ာ္ခ်က္---ဒါေပမယ့္
အိမ္ေရာက္ေတာ့---ထံုးစံအတိုင္း အေဖက ခ်ိန္ခြင္ေလးေပၚတင္
ခ်ိန္ၾကည့္---အဲဒီမွာ
ငါလခြီးထဲမွပဲ--------မင္းဥစၥာ ဒီတစ္ခါလုပ္တာ မ်ားတာကြာ
တဲ့
ဟုတ္လည္း ဟုတ္ပါသည္
အဲသည္တစ္ခါ လက္စ နည္းနည္း မ်ားသြားခဲ့ပါသည္
တစ္ေရြးက ႏွစ္ေရြးသားေလာက္ ျဖစ္သြားသမို႔
အေဖဆဲလည္း ဆဲမွာပါပဲ
သို႔ေသာ္ ေငြတစ္ရာ့ငါးဆယ္ႀကီးမ်ားေတာင္
လက္ထဲမွာ ပိုက္ထားရတဲ့ေနာက္ေတာ့ ဆဲလည္း တန္ပါတယ္ေလ
တကယ္ေတာ့ အေဖက
က်ေနာ္ လုပ္ေနမွန္း သိခဲ့ပါသည္။ သားသမီးဆိုေတာ့
မေျပာဘဲ ထားခဲ့တာပါ၊ နည္းနည္း မ်ားသြားေတာ့မွ
မင္း ဒီတစ္ခါလုပ္တာ မ်ားတာကြာ--ဆို ဆဲပါသည္
အေၾကာက္ဆံုးကေတာ့
ေအး အဲသလို သူခိုးက်င့္ သူခိုးႀကံ ႀကံေနလို႔ကေတာ့ ေနာက္ကို မင္း
မခိုင္းေတာ့ဘူး ငါကိုယ္တိုင္ပဲသြားေတာ့မယ္တဲ့
ႏို႕မို႔ မင္းႀကီးရင္ သူခိုးျဖစ္မယ္------------တဲ့
ေနာက္ကို အဲလို မလုပ္ပါနဲ႔------သံုးစရာမရွိရင္ ေတာင္းပါ----တဲ့
သူခိုး ငတို ျဖစ္မွာထက္ ႀကိတ္ခံုကို မသြားရေတာ့တာ
ဘဝမွာ အနာဆံုးပါပဲ ေတာက္---

(ဖားသားႀကီးသို႔ အမွတ္တရ--------------)

[ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ေထာင္းေတာ့ သက္သာတာေပါ့--------ေနာ]

[ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ေထာင္းေတာ့ သက္သာတာေပါ့--------ေနာ]

ဒီမယ္
မင္း တဲ အီ ကင္း ဆို တာ နယ္ နယ္ ရ ရ မ်ား မွတ္ ေန လား
ရာ ဇ ဝင္ ေတြ ဘာ ေတြ ထည့္ မ ေျပာ ေသး ဘူး----

လက္ရွိ အေျခအေနေလးတင္ ပါးပါးေလး ေျပာျပမယ္
ယံုမလားေတာ့ မသိဘူး--------

ဖုန္ဘေလ ေဘာလံုးကြင္း တစ္ကြင္း ရွိတယ္
(တစ္ကြင္းလံုး ဖုန္ေတြ ထေနလို႔)

ရွက္ကီ ယူႏိုက္တက္ အသင္းေတြ အမ်ားႀကီး ရွိတယ္
(ကစားသမား အားလံုး၏မ်က္ႏွာမ်ား ေဖာသြပ္ေဖာေရာင္)

တာ႐ိုး ႏွစ္ထပ္ကြမ္း ႀကီး ရွိတယ္
(တစ္ခုက အေဟာင္း ၊ တစ္ခုက အသစ္)

တာရိုးအသစ္ႀကီးအေနာက္ဘက္ ေဘးမွာ ေခ်ာင္းအစြယ္ ေျမာင္းငယ္ႀကီး ရွိတယ္
(ဧရာဝတီျမစ္လက္တက္ခြဲ၊ ေက်ာက္သပိတ္ေခ်ာင္းလို႔လည္း ေခၚၾကတယ္၊
ဟိုးတုန္းကေတာ့ ေရက်ခ်ိန္မွာလည္း ေခ်ာင္းပီပီသသ ေခၚလို႔ရေအာင္ ေရမ်ားမ်ားစားစား ရွိေပမယ့္ ခုေနအခါမွာေတာ့ ဘဲႏွစ္ေကာင္ေတာင္
အေတာ္ ေရွာင္ယူေနရပါသည္)

ျမစ္ရိုးတစ္ေလွ်ာက္ စီးပြားေရး လုပ္ငန္း ေပါင္းစံု ေပါမွေပါ
မယံုဘူးလား
google earth ကေန zoom ဆြဲၿပီး ၾကည့္လိုက္စမ္းပါ
ေဖြးေဖြးျဖဴ ေနတဲ့ လိႈင္းေခါင္းျဖဴႀကီးေတြအလား ျမင္ရပါလိမ့္မယ္
ျမစ္ေခ်ာင္း နားေဘး ဆိုေတာ့ ေရလိႈင္းျဖဴႀကီးေတြလို႔ ထင္ေနတယ္
မဟုတ္လား၊ ေပ ၅၀၀ ေအာက္ ဆက္ဆြဲလို႔ မရေတာ့ဘူးဆိုရင္
လူကိုယ္တိုင္ လာၾကည့္လိုက္စမ္းပါ
ပီနံအိတ္ေတြ ေရေလွ်ာ္ၿပီး ေနပူလွန္းထားတာ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က်
ေတြ႕ျမင္သြားရင္ မအံ့ၾသဘဲ မေနႏိုင္ဘူး ျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္၊
ရင္သက္ရွဳေမာ ခံစားသြားရပါလိမ့္မယ္၊

google ကေကာင္ေတြ ေကာင္းကင္ ဓာတ္ပံု႐ိုက္ေတာ့ ျမန္မာျပည္သည္
အံ့ဖြယ္သရဲ ထူးကဲမႈ အေပးဆံုး ႏိုင္ငံ ဆိုပဲ
ပထမတစ္ေၾကာင္း ရိုက္အၿပီး ေနာက္တစ္ေၾကာင္း ရိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ
အရင္ပံုနဲ႔ ေနာက္ပံု ဆက္မရေတာ့ဘူး ျဖစ္ကုန္ပါေရာတဲ့
ဘာ လို႔ လဲ
အရင္ပံုမွာ အစိမ္းေရာင္ သန္းေနၿပီး
ေနာက္တစ္ပံုက
ေျမႀကီးေရာင္ႀကီး ေပါက္ေနလို႔ ဆိုပါလား
ဘာျဖစ္တာလဲ
ဘာမွ မျဖစ္ဘူး
သစ္ပင္ေတြ ရုတ္ခ်ည္း ေပ်ာက္ကုန္လို႔ပဲတဲ့----ေလ့လာ ေတြ႕ရွိခ်က္တဲ့ေလ။

အဲဒါတင္ ဘယ္ကမလဲ
ခုေျပာတဲ့--လႈိင္းေခါင္းျဖဴႀကီးေတြလည္း အံ့ၾသဘနန္း တစ္ခု အပါအဝင္ေပါ့
အိုး မိုင္ ေဂါ့
ၾကည့္စမ္းေဟ့ ေအာက္တည့္တည့္ (ၿဂိဳလ္တုေပးပို႔ခ်က္)
ကုန္းတြင္းပိုင္းျဖစ္ၿပီး ဘာလို႔ ေရလႈိင္းျဖဴႀကီးေတြ ေဖြးေနေအာင္ ထေနရတာလဲ၊
ပင္လယ္ျပင္ႀကီး တစ္ခုလား၊ ႀကီးမားတဲ့ ေရအိုင္ႀကီးရဲ႕ လႈိင္းတံပိုးေတြလား၊ အဲဒီေနရာ သြားေလ့လာစမ္းေဟ့------စရိတ္ ကုန္ခ်င္သေလာက္ကုန္---
ေဟာ--------ေတြ႕ သြား ၿပီ
ပီ နံ အိတ္ အျဖဴ ႀကီး ေတြ ျဖန္႔ၿပီး ေနပူ လွန္း ထား လိုက္တာ အစီအရီ
ဘသားေခ်ာေတြ ဟိုက္ ဆို သူ႕ နဖူး သူ ႐ိုက္ ၿပီး
ဖင္ ပိတ္ ျပန္ေျပးၾကပါေလေရာ
အဲ ဒါ မင္း တဲ အီ ကင္း ကြ ေနာ္------------
ခဏ နားဦးမယ္---------ေနာက္တစ္ခု ေျပာျပခ်င္ေသးလို႔ပါ
ကံေကာင္းရင္ေတာ့ ဆက္ရန္ ဖတ္ၾကရမွာေပါ့
ကံမေကာင္းရင္ေတာ့ နာေရး သတင္းသာ ေစာင့္သာ ၾကည့္ၾကေပေရာ့
အီကင္းသားေတြ ရိုက္သတ္လိုက္လို႔ တစ္ေယာက္ေတာ့ ဂန္႔သြားၿပီဆိုရင္
အဲဒါ ဘယ္သူ႔မွ ေလွ်ာက္ထင္မေနၾကပါနဲ႔
အဲဒါ က်ေနာ္ျဖစ္ေနမွာ အေသအခ်ာပါပဲ------
တိန္

[ မင္းတဲအီကင္းသား သတၱိ ႏွင့္ ေရႀကီးခ်ိန္ ]

ဝါဆို ဝါေခါင္ ေရေဖာင္ေဖာင္ ဆိုတဲ့အတိုင္း

အဲဒီလ အဲဒီရာသီေရာက္ၿပီဆိုရင္ ဧရာဝတီ ျမစ္ေရဟာ တာေပါင္႐ိုးအေျခအထိ
ေရာက္ေအာင္ တရိပ္ရိပ္ တက္လာပါၿပီ

မိုးသားတိမ္မည္းမ်ားဟာ ေျမာက္ျပန္ေလႏွင့္အတူ
အထက္အညာသို႔ ခရီးႏွင္ၾကပါၿပီ၊ ေျမာက္အရပ္ဆီမွာ ညွိဳ႕မႈိင္း အံု႕စိုင္း-----လို႔

မိုးအဆက္မျပတ္ ရြာသြန္းမႈေၾကာင့္ ျမစ္ေရဟာ တိုးသထက္ တိုးလို႔ေပါ့၊
ေရႀကီးျခင္းဟာ ႏွစ္စဥ္ ပံုမွန္ပါပဲ၊ ျမစ္ေရျပင္ ဘယ္ေလာက္က်ယ္က်ယ္
မည္မွ်ပဲ ေရစီးသန္လို႔ ေရႀကီးပါေစ ျမစ္ေရဟာေျခတံရွည္ ရြာတန္းအိမ္မ်ား၏
ၾကမ္းျပင္ကို ထိလု ထိခင္ျပဳလုပ္ၿပီးသည့္အခါ

သို႔တည္းမဟုတ္

ျမစ္ေရသည္ တာေပါင္႐ိုးေျခ(အေဟာင္း)ကို တို႕ကနမ္း ဆိတ္ကနမ္း
ျပဳလုပ္ၿပီးသည့့္အခါ

သို႔တည္းမဟုတ္

တစ္ခါတစ္ေလ တစ္ေပါင္း႐ိုး ႏႈတ္ခမ္းကို ေမးတင္ၿပီး တဲ့ ေနာက္ေတာ့
သူ႕အလိုလို ျပန္လည္ ေလ်ာ့ဆင္း သြားတတ္တာ
ပံုစံခြက္ထဲက ေခါက္႐ိုးေၾကေနတဲ့ ျဖစ္႐ိုး ျဖစ္စဥ္ အစဥ္အလာ တစ္ခုပါပဲ

မိုးရြာသြန္းမႈႏွင့္ ျဖစ္တည္မႈ ေရထုပမာဏကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ဆိုေပမယ့္
ေသာင္ကမ္းၿပိဳျခင္းႏွင့္ အနည္အႏွစ္မ်ားသည္ ေအာက္ၾကမ္းျပင္တြင္
တစ္ႏွစ္ထက္ တစ္ႏွစ္ ထုထည္ပိုမိုႀကီးမားျမင့္တက္လာျခင္းတို႕ေၾကာင့္
ေရထုဟာ နဂိုရွိရင္းဆြဲထက္ ျမင့္တက္လာသည့္ သေဘာအေနနဲ႔လည္း
ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ေနႏိုင္ပါသည္္၊

ေနာက္ တစ္ ခု က

ေရလႊာထု ျမစ္ျပင္ကို တာေပါင္႐ိုး အသစ္ႀကီးျဖင့္ ကန္႔လန္႔ခံၿပီး
ၿမိဳ႕ပတ္လမ္း ေဖာက္လုပ္လိုက္္ေတာ့
အဲသည္မွာ ေရထုဟာ အနည္းငယ္ ေနာက္သို႔
တြန္းလႊတ္ခံလိုက္ရသည့္အတြက္ ပံုမွန္ ျမင့္တက္မႈ အတိုင္းအတာထက္
သာလြန္သြားသည့္သေဘာလည္းျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ႏိုင္တာေပါ့။

ထင္ျမင္ ယူဆခ်က္တစ္ခုဟာ လြဲမွားေကာင္း လြဲမွားႏိုင္ပါတယ္ေလ
လက္ေတြ႕ ဆန္တယ္လို႔ပဲ ေျပာရမလား

အဲ ဒီ တာေပါင္႐ိုးႀကီး ၿပီးေတာ့ --------ေရထုဟာ တာ႐ိုးအသစ္ ႏႈတ္ခမ္းကို
ထိ႐ံု ေမးတင္႐ံု သာမက ေက်ာ္လြန္ၿပီး၊
တစ္ရက္မွာ
တံတားဦးေက်ာင္းတိုက္ အေနာက္ဘက္ နားကေန
စတင္ က်ဳိးျပတ္သြားပါေတာ့တယ္၊ ေရေတြဟာ အတားအဆီးမဲ့ ဒလၾကမ္း
တိုးဝင္လာလိုက္တာမ်ား ေၾကာက္ခမန္းလိလိပါပဲ၊

မ်က္စိေအာက္မွာတင္ ေရေတြဟာ တာရိုး အသစ္နဲ႔ အေဟာင္း၂ခု ၾကားမွာ
လိွမ့္ဝင္လာၿပီး အမႈိက္သ႐ိုက္မ်ားႏွင့္ ရွိသမွ် အရာအားလံုးကို
တြန္းထိုး ေမႊေႏွာက္ၿပီး ဒရင္းတိုက္ ဆြဲေခၚသြားပါေတာ့တယ္၊

အဲဒီမွာ ရွိေနတဲ့ တြင္းေအာင္းသတၱဝါ အားလံုး၏ ဘဝဟာ ကမာၻပ်က္သြားတဲ့
အျဖစ္ပါပဲ။ ရွိသမွ် အင္းစက္ပိုးမႊားမ်ားႏွင့္ ပိုးေကာင္မ်ားဟာ ေသြး႐ူးေသြးတန္း
ေျပးလႊားရင္း ေရနစ္ကုန္ၾကပါေတာ့တယ္၊ အခ်ဳိ႕လည္း ေရလႊတ္ရာ ၊
အခ်ဳိ႔လည္း သစ္ပင္ေပၚ၊ သစ္ပင္ေပၚဆို ကိစၥမရွိ၊ ေရလႊတ္ရာကို ဦးတည္မဲ့
ေျပးလႊားေနၾကတဲ့အတြက္ အေရွ႕ဘက္ လူေနအိမ္ေျခဘက္ေတြဆီ
ေျပးဆင္လာၾကေတာ့တာကိုး-------

တိရစၦာန္ေတြတင္ ေသြးပ်က္ေျခာက္ျခားေနတာလား-----
ျမစ္ေရ၏ စိုးရိမ္ေရအမွတ္ဟာ အတိုင္းအဆမဲ့ ေက်ာ္လြန္ေနၿပီဆိုတဲ့ သတင္းဟာ
စိတ္ေျခာက္ျခားဘြယ္ေကာင္းေလာက္ေအာင္ တဟုန္ထိုး ပ်ံ႕ႏွံသြားပါေတာ့တယ္
ျမစ္ေရကို လာၾကည့္ၾကတဲ့---သူေတြဆိုတာ နည္းနည္းေနာေနာ မဟုတ္ပါဘူး၊
တာရိုး ေပၚမွာ လူထု ပရိသတ္ေတြနဲ႔ ျပည့္ေနတာပါပဲ၊

ျမစ္ေရ သတင္း စနည္းနာရင္း အရိပ္အေျခၾကည့္ရင္းနဲ႔ က်ီးလန္႔ အစာစားနဲ႔
ေနခဲ့ရတဲ့အျဖစ္ သတိကို မျပတ္ေအာင္ ထိန္းရင္း စားသတိ သြားသတိ
အိပ္တဲ့အခါမွာ ပို၍ သတိႀကီးႀကီးထားၿပီး ၾကက္အိပ္ ၾကက္ႏိုး
ေနခဲ့ၾကရတာမဟုတ္လား

အဲသလို
ဂေယာင္ေျခာက္ျခားနဲ႔ ေသြးပ်က္သြားၾကတဲ့ လူေတြဟာ
ျမစ္နားနီးတဲ့ က်ေနာ္တို႔လို လူေတြထက္ ၿမိဳ႕ထဲက လူေတြက ပိုၿပီး ထိတ္လန္႔မႈက
ပိုၾကတယ္ထင္ပါတယ္

စားနပ္ရိကၡာအတြက္ စုေဆာင္းသူ ေရႀကီးခ်ိန္မွာ ေနရာေဒသ
ေခတၱ ေရႊ႕ေျပာင္းသြားသူေတြေတာင္ ရွိခဲ့သတဲ့ေလ၊
ဟုတ္တာေပါ့ အႏၲရာယ္ဆိုတာ မျဖစ္ခင္ ႀကိဳေရွာင္တာ ေကာင္းတာေပါ့

ဒါျဖင့္-----သည္ေလာက္ ျမစ္ဆိပ္နဲ႔ နီးေနတာ---
မင္း တို႔ မဒဲ(မင္းတဲ)အီကင္းသားေတြေရာ မေၾကာက္ဘူးလားလို႔
ေ မ း ပါ ၊
အေမးရွိရင္ အေျဖက ရွိတယ္ေပါ့ေလ၊ ဘယ္ေလာက္အထိမ်ား
ေၾကာက္သလဲဆို၊ ေၾကာက္လိုက္ၾကပံုမ်ားေျပာျပပါဦးမယ္-----

က်ေနာ္လည္း ပံုမွန္အတိုင္း-----လူက ရံုးကိုသာ သြားေနရတာ
စိတ္က အရပ္ထဲ က်န္ခဲ့တာေပါ့

႐ံုးေရာက္ေတာ့လည္း အဲဒီ ေရ သတင္း အေၾကာင္းပါပဲ
ေမးၾကတာေပါ့--------

ဘယ့္ႏွယ္လဲ အရမ္းစိုးရိမ္ရလား
တာေဘာင္႐ိုးႀကီးက်ိဳးသြားလို႔ဆို-------
ေရွးတုန္းက တစ္ခါ က်ဳိးဘူးတယ္တဲ့----နာရီစဥ္အထိေတာင္ ေရာက္သတဲ့
အို--------ေၾကာက္စရာႀကီးပါလား
ဘုရား ဘုရား--------မေတြးရဲစရာပါလားေနာ္
ဒုကၡပဲေနာ္----------အဲလိုသာဆို ဘယ့္ႏွယ္လုပ္မလဲ
တစ္ေယာက္ တစ္မ်ဳိး မ႐ိုးရေအာင္ စိုးရိမ္ ထိတ္လန္႔မႈေတြ ေရာႁပြမ္းလို႔

တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ပါပဲ--------ရံုးမွာ အထက္လူႀကီး တစ္ေယာက္ကလည္း
ေရာက္ေန၊ သူလည္း ေလ့လာခ်င္တယ္ ၾကည့္ခ်င္တယ္ဆိုတာနဲ႔
ရံုးက အစ္မႀကီး တစ္ေယာက္ရယ္-------
က်ေနာ္ေနတဲ့ မဒဲအီကင္းဘက္ကို ရံုးကားေလးနဲ႔ လာခဲ့ၾကသေပါ့

၁၉လမ္းကေန က်ေနာ္တို႔ ေျမာက္ဘက္ (၈၉)လမ္းဘက္ကို ခ်ဳိးေကြ႕လိုက္တာနဲ႔
လူေတြ လူေတြ--------
အစ္မႀကီးက ပတ္ဝန္းက်င္ကို ၾကည့္ၿပီး က်ေနာ့္ကို ေမးပါတယ္

သည္ကလူေတြ မေၾကာက္ၾကဘူးလား
ဘာ လို႔ လဲ
ဟိုမယ္ေလ------ဘိလစ္ေတာက္ေနၾကတယ္
အင္း
ေဟာ----ဟိုမွာလည္း-----ေႂကြေတာင္ ပစ္ေနလိုက္ၾကေသးတယ္
အင္း
ေအးေဆးတာဟယ္
ဒါေပါ့
ၿမိဳ႕ထဲကလူေတြ သည္ေလာက္ ထိတ္လန္႔ေနတာ ဒီကလူေတြ ဘာမွ မျဖစ္ပါလား
ဘာျဖစ္စရာရွိလဲ
ဟိုမွာလည္း လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ထဲမွာ ထိုင္ၿပီး ဗီဒီယိုၾကည့္ေနလိုက္ၾကတာမ်ား
ၿငိမ့္လို႔ပါလားေတာ္
ဟဲ ဟဲ
ဘာရယ္တာလဲ၊ ဒီမွာျဖင့္ လာသာ လာရတယ္ အထိတ္တလန္႔ ျဖစ္လို႔
သူတို႔က ေသြးေအးတာ တကယ္ပဲ
ေသြးက ရာဇဝင္နဲ႔ ခ်ီၿပီး နီခဲ့တာကိုး မမရဲ႕
ဟြန္း----ငါတို႔မ်ား အခုလို လာၾကည့္လို႔ အ႐ူးလို႔မ်ား ထင္ေနဦးမလား မသိဘူးေနာ္
မ ထင္ ပါ ဘူး၊ သည္လိုပဲ လာၾကည့္ေနၾကတာပါပဲ
မေၾကာက္ၾကဘူးလားေအ
ဟင့္အင္း သည္ကလူေတြက မေၾကာက္ပါဘူး
ဘာလို႔လဲ ရွင္းျပပါဦး
ျဖစ္မွ မျဖစ္တာ
ဘာလို႔ မျဖစ္ရမွာလဲ၊ ကဲ---ဖြဟဲ့ ျဖစ္ပါၿပီတဲ့ ဘာလုပ္ၾကမလဲ
ဘာလုပ္ရမလဲ မမရယ္ တာ႐ိုးေပၚ တက္၊ က်ဳိးတဲ့ ေနရာနဲ႔ ေဝးရာဆီ
ေျပး႐ံုရွိေတာ့တာေပါ့၊ ဟား ဟား ဟား
အံ့ပါရဲ႕ေတာ္-------က်ဳိးတဲ့ေနရာနဲ႔ တည့္တည့္ႀကီးမ်ားျဖစ္ေနရင္ ဘယ့္ႏွယ္လုပ္မလဲ
အဲေတာ့လည္း ကံေပါ့။ ေသ႐ံုကလြဲၿပီး ဘာတတ္ႏိုင္မွာလဲ
အင္း---တကယ့္ အာဂ ရပ္ကြက္သူ ရပ္ကြက္သားေတြပဲ၊ ကဲ--ကိုသတၱိကေရာ
အခုလို ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္ ရံုးလာရတာ စိတ္ေကာ ေျဖာင့္ရဲ႕လား၊ ထင့္မေနဘူးလား
ထင့္ တာ ေပါ့ မမရယ္၊ စိတ္က အရပ္ထဲမွာ က်န္ခဲ့တာေပါ့
ေဟာ ေပၚၿပီ၊ စိတ္ထဲကေတာ့ အိမ္ကို စိုးရိမ္ေနတယ္မဟုတ္လား
အာာာာာာာ--မဟုတ္ပါဘူး၊ ဒီေန႔ Chess (စစ္တုရင္) ပြဲႀကီး ပြဲေကာင္းရွိလို႔
စိတ္ကေတာ့ အရပ္ထဲ က်န္ခဲ့တယ္လို႔ ေျပာတာပါ မမရယ္
မ သာ ေလး ႏွယ္ ေတာ္---အျမင္ကပ္တာ တစ္ကယ္ပဲ----ဟုတ္ ပါ့
တိန္

(မမနီနီဦး သို႔ အမွတ္တရ
-မမနီနီဦးက--မဆဲတတ္ေပမယ့္----အဆဲခိုင္းလိုက္ရတာ ခြင့္လႊတ္ပါေနာ္----)